بیماری های مشابه

سندرم حاد کرونری (ACS) شامل مجموعه‌ای از بیماری‌ها است که به دلیل عدم تعادل حاد بین عرضه و تقاضای اکسیژن در عضله قلب رخ می‌دهد. این وضعیت به ایسکمی یا انفارکتوس میوکارد (MI) منجر می‌شود.

نارسایی حاد قلبی جبران‌ناپذیر (ADHF) در بیمار در وضعیت بحرانی:

کور پولمونال به معنای هیپرتروفی، اتساع یا اختلال عملکرد بطن راست قلب به عنوان یک عارضه از فشار خون شریانی ریوی (Pulmonary Hypertension) است. این حالت به طور کلی به دو دسته حاد و مزمن تقسیم می‌شود. فرم مزمن آن شایع‌تر است و می‌تواند ناشی از بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD)، بیماری‌های بینابینی ریه، بیماری‌های عروق ریوی یا آپنه خواب انسدادی باشد. فرم حاد می‌تواند به علت تشدید ناگهانی این بیماری‌ها یا آمبولی ریوی (Pulmonary Embolism) رخ دهد. به طور کلی، کور پولمونال می‌تواند به علت بیشتر علل فشار خون شریانی ریوی به جز بیماری قلب چپ (گروه ۲ فشار خون ریوی) یا بیماری قلبی مادرزادی (بخشی از گروه ۱ فشار خون ریوی) ایجاد شود.

ناتوانی قلب در پمپاژ مؤثر خون، که به دلیل واکنش نامطلوب به دارو ایجاد می‌شود. انواع مختلفی از عوامل دارویی با نارسایی قلبی ناشی از دارو (Drug-Induced Heart Failure) مرتبط هستند. برخی از داروهای غیرقلبی شایع شامل (اما محدود به این‌ها نیستند) کوکائین، مهارکننده‌های تیروزین کیناز (Tyrosine Kinase Inhibitors) و سایر عوامل شیمی‌درمانی (Chemotherapeutic Agents)، بتا بلوکرها (Beta Blockers)، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، بیهوش‌کننده‌ها (Anesthetics) و/یا داروهای ضدافسردگی (Antidepressants) هستند. بیماران ممکن است با تنگی نفس هنگام فعالیت (Dyspnea on Exertion)، تنگی نفس مکرر در حالت درازکش (Supine Position)، احتباس مایعات یا رال‌ها (Rales)، تورم وریدهای گردنی (Jugular Venous Distension) و ادم ریوی (Pulmonary Edema) در معاینه فیزیکی یا عکس رادیوگرافی قفسه سینه (Chest X-Ray) مراجعه کنند. بیمارانی که داروهای مرتبط با نارسایی قلبی ناشی از دارو دریافت می‌کنند، باید به دقت از نظر اثرات قلبی-عروقی (Cardiovascular Effects) تحت نظر باشند.

*مراقبت فوری / تثبیت:* یک خط وریدی (IV) راه‌اندازی کرده و علائم و نشانه‌های تامپوناد قلبی (cardiac tamponade) را ارزیابی کنید. در صورت وجود و اهمیت همودینامیکی، تخلیه از طریق پریکاردیوسنتز (pericardiocentesis) یا ایجاد پنجره پریکاردیال (pericardial window) باید در اسرع وقت انجام شود.

کاردیومیوپاتی تاکوتسوبو (Takotsubo cardiomyopathy)، که به نام‌های کاردیومیوپاتی ناشی از استرس (stress-induced cardiomyopathy)، سندرم قلب شکسته (broken heart syndrome) یا سندرم بادکنکی آپیکال (apical ballooning syndrome) نیز شناخته می‌شود، یک سندرم خاص با اختلال قابل برگشت عملکرد سیستولیک بطن چپ است که معمولاً به دنبال استرس شدید عاطفی یا فیزیولوژیک رخ می‌دهد.

آمبولی ریوی (PE) لخته خونی است که معمولاً از ترومبوزهای سیستم وریدی عمقی (deep venous system) در پاها منشأ می‌گیرد و به ریه‌ها منتقل می‌شود. سایر منابع می‌توانند شامل وریدهای عمقی لگنی، وریدهای رکتال، ورید اجوف تحتانی (inferior vena cava)، قلب راست، و وریدهای آگزیلاری باشند. تقریباً 10٪ از موارد مرگبار هستند.

ادم ریوی به تجمع مایع در فضای بینابینی (Interstitial Space) که به آلوئول‌ها گسترش می‌یابد، اطلاق می‌شود. این تجمع مایع می‌تواند عملکرد اکسیژناسیون و تهویه (Ventilation) را مختل کند.

اختلالی که با کاهش انعطاف‌پذیری عضله قلب (myocardium) مشخص می‌شود و منجر به اختلال در پر شدن دیاستولیک و در نهایت نارسایی قلبی احتقانی (congestive heart failure) می‌گردد. علل این اختلال شامل جایگزینی عضله قلب با بافت اسکار (scar tissue)، نفوذ غیرطبیعی سلولی به عضله قلب، و رسوب یک ماده (مانند آمیلوئید) در عضله قلب می‌باشد. بیماران معمولاً با تنگی نفس هنگام فعالیت (exertional dyspnea)، ورم (edema) و خستگی (fatigue) مراجعه می‌کنند.

کاردیومیوپاتی‌های متسع (Dilated Cardiomyopathies یا DCM) مجموعه‌ای از اختلالات عضله قلب هستند که با گشاد شدن بطن‌های چپ و راست و کاهش قابلیت انقباض عضله قلب مشخص می‌شوند. شیوع این بیماری حدود ۳۶ مورد در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر برآورد می‌شود. DCM معمولاً در سنین ۳۰ تا ۶۰ سالگی بروز می‌کند. آفریقایی-آمریکایی‌ها تقریباً سه برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به DCM هستند.

افیوژن پریکاردیال (PE) به تجمع غیرعادی مایعات در حفره پریکاردیال اطلاق می‌شود که معمولاً به علت التهاب ایجاد می‌گردد. این وضعیت ممکن است ناشی از اختلالات موضعی یا سیستمیک باشد یا ممکن است بدون علت مشخص (ایدیوپاتیک) رخ دهد. به طور معمول، این وضعیت ثانویه به آسیب به پریکارد، مانند پریکاردیت (Pericarditis) است. در بیش از نیمی از موارد، افیوژن پریکاردیال با یک فرآیند زیربنایی شناخته‌شده یا مشکوک همراه است.

التهاب پرده جنب (Pleuritis) به صورت دردی تیز در ناحیه قفسه سینه بروز می‌کند که هنگام تنفس عمیق، سرفه یا عطسه تشدید می‌شود. علل این بیماری شامل عفونت‌های ویروسی، آمبولی ریه (Pulmonary embolism)، سل (Tuberculosis)، التهاب پرده قلب (Pericarditis)، افیوژن‌های پلورال ترشحی (Exudative pleural effusions)، پنوموتوراکس (Pneumothorax) و صدمات شامل شکستگی دنده‌ها است. یافته‌های شایع شامل تب، سرفه، تنگی نفس (Dyspnea)، صدای سایش پلورال (Pleural rub) و کبودی (Cyanosis) است. یافته‌ها و درمان بر اساس علت بیماری متفاوت خواهد بود.

کوستوکندریت یک علت شایع و خوش‌خیم برای درد قفسه سینه است. شروع این بیماری می‌تواند به صورت حاد یا نیمه‌حاد باشد. درد معمولاً به صورت مبهم احساس می‌شود و با حرکت، لمس و نفس‌کشیدن تشدید می‌گردد. این وضعیت اغلب به دلیل ضربات خفیف مکرر یا استفاده بیش از حد ایجاد می‌شود، هرچند که همیشه یک حادثه مشخص به عنوان عامل ایجادکننده شناخته نمی‌شود. پاتولوژی زمینه‌ای در کوستوکندریت التهاب مفاصل کوستواسترنال (costosternal joints) است. درمان بر کنترل دردهای علامتی متمرکز است، زیرا کوستوکندریت به‌طور خودبه‌خودی محدود می‌شود.

اختلالات حرکتی مری با عملکرد غیرطبیعی اسفنکتر فوقانی مری، اسفنکتر تحتانی مری (LES) یا بدن مری مشخص می‌شوند. این اختلالات می‌توانند منجر به بروز علائم بالینی مختلفی از جمله دیسفاژی (دشواری در بلع)، درد قفسه سینه، بیماری ریفلاکس معده به مری مقاوم به درمان (GERD)، و گیر کردن غذا شوند. اختلالات حرکتی ممکن است به صورت مجزا یا به عنوان نشانه‌ای از یک بیماری سیستمیک ظاهر شوند. چندین نوع از اختلالات حرکتی وجود دارد:

اختلالات حرکتی مری با عملکرد غیرطبیعی اسفنکتر فوقانی مری، اسفنکتر تحتانی مری (LES) یا بدن مری مشخص می‌شوند. این اختلالات می‌توانند منجر به بروز علائم بالینی مختلفی از جمله دیسفاژی (دشواری در بلع)، درد قفسه سینه، بیماری ریفلاکس معده به مری مقاوم به درمان (GERD)، و گیر کردن غذا شوند. اختلالات حرکتی ممکن است به صورت مجزا یا به عنوان نشانه‌ای از یک بیماری سیستمیک ظاهر شوند. چندین نوع از اختلالات حرکتی وجود دارد:

ازوفاژیت (Esophagitis) یک فرآیند التهابی حاد یا مزمن است که دیواره مری (esophageal wall) را تحت تأثیر قرار می‌دهد و می‌تواند باعث درد قفسه سینه، سوءهاضمه (dyspepsia)، بلع دردناک (odynophagia) یا دیسفاژی (dysphagia) شود و به عوارضی مانند تنگی مری (strictures)، گیر کردن غذا (food impactions)، خونریزی گوارشی (gastrointestinal bleeding) و حتی سوراخ شدن مری (esophageal perforation) منجر شود. علل مختلفی برای ازوفاژیت وجود دارد که شامل موارد زیر می‌شود: